กูขอโทษวะเพื่อน

ผมูไม่รู้ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณเสียใจซะหน่อย ทำไมละแค่ผมอยากให้คุณมาร่วม งานเลี้ยงกับเพื่อนๆ ที่เค้าอยากจะเลี้ยงส่งคุณ ก่อนที่จะไปเรียนต่อ ทำไมต้่องโกรธผมด้วยละที่ผมไปจัดไกลขนาดนั้น บอกตรงๆว่าผมเซ็งวะ ในเมื่อผมจัดให้ ผมอยากให้เพื่อนๆได้เจอกัน ผมก็เลยนัดที่ๆคนไปได้สะดวกที่สุด แต่คุณกลับบอกว่าผมจัดทุกๆครั้ง มันไกลจากบ้านคุณมาก ทำไมละแค่เกษตรนวมิน เนี่ยนะ OK มันไกลจากลัลลบาร์ แต่ขอโทษทีเหอะ ผมอยู่ตั้งรังสิต คุณจะบอกว่ามันไม่เหมือนกัน ใช่ไหมละ ก็เพราะว่าคุณเป็นผู้หญิง และแม่คุณก็โครตจะเอาแต่ใจตัวเอง ... ตรงนี้ผมยอมรับได้นะ แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องว่าผมไปจัดที่ไกลๆแล้วคุณๆไปไม่ได้ ... ทำไมคุณไม่จัดเองละ ทำไมคุณไม่บอกผมว่าจัดที่ใกล้ๆบ้านคุณ

สรุปว่าผมผิดใช่ไหมที่จัดงานนี้แล้วคุณไปไม่ได้ .... บอกตรงๆวะ ไม่มาไม่ได้ว่าเลยซักคำ แต่ขอโทษทีเหอะ.. โทรมาคุยกับเพื่อนๆไม่ได้หรือไง ... บอกว่าไปไม่ได้แล้วก็ไม่โทรมาคุยกะเพื่อนเลย โทรมาทักทายกับเพื่อนๆไม่มีเลย ... ถามทีเหอะ ใจ อะให้เพื่อนได้หรือเปล่า ผมจัดงานผมอยากให้เพื่อนมาเจอกัน เพื่อนมาไม่ได้ผมไม่ว่า แต่ช่วยโทรมาทักทายกันบ้างก็ยังดี

ขอโทษด้วยที่พิมพ์อะไรใน MSN ที่ไม่ดีไป ... ผมอยากให้คุณมาจริงๆ แต่ก็อย่างว่าปากผมมันหมาเอง เลยเป็นแบบนี้ ขอโทษ จริงๆ

สุดท้ายบอกตามตรง ผมไม่ได้โกรธคุณเลยที่มาไม่ได้ แต่ผมเซ็ง โทษทีวะกูมันคนเลววะ ไม่ได้ดีเหมือนใครๆหรอกวะ แต่ที่กูทำไป กูทำด้วยใจ คำว่าเพื่อนมันยิ่งใหญ่สำหรับกูวะ ...... กูให้ใจเพื่อนไปหมดแล้ว ....