เตรียมตัวเดินทางของชีวิตครั้งใหม่

เมื่อวานผมได้รับข่าวดี ว่าผมกำลังจะได้ไปเรียนเขียนเกมส์อย่างที่ผมไฝ่ฝันมาตลอดชีวิต ว่าผมต้องเป็นอย่างที่ผมฝันให้ได้ ย้อนกลับไปเมื่อตอน ม.1 ครั้งแรกที่ผมจับ Computer ครั้งแรกผมยังจำได้ดีว่า ทำอะไรไม่เป็นเลย และจริงๆก็ไม่ได้ซื้อเพราะ่ว่าอยากได้ ตอนนนั้นผมขอแม่ซื้อ Super Famicom แ่่ต่แม่ผมกลับมองว่ามันไม่มีประโยชน์เค้าแลยไื้่ม่อยากจะซื้อให้ แม่บอกผมว่าเอา Com ไหมเพราะแม่อยากให้ผมเรียนหมอ ถ้ามีคอมจะได้เอามาเก็บข้อมูลคนไข้หรือ เอามาพิมพ์งานอะไรแบบนี้
ผมมองไม่เห็นประโยชน์ครับ แต่พอดีถามเพื่อนว่ามันทำอะไรได้บ้าง เพื่อนผมมันตอบว่า "เล่นเกมส์ได้ " แค่นั้นแหละครับผมตัดสินใจซื้อ Com ทันที

แล้วหลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลี่ยน เกรดที่ได้ 3.7 กลับรูดลงมาเหลือ 3.0 และมันไม่เคยคิดจะดีดคืนมาเลย จยถึงปัจจุบัน เรียนมาจาก ม.3 - ปี4 ไม่เคยมีเทอมใดที่ได้เกรดเกิน 3.0 .... แต่ผมกลับพบโลกใหม่ และพบว่านี่แหละอวัยวะที่ 33

จริงๆแล้วซื้อมาผมใช้ไม่เป็นด้วยซ้ำเปิดเครื่ิิองเป็นอย่างเดียว ผมต้องให้เพื่อนมาสอนทุกๆวัน สอนจนเป็น เริ่มจาก DOS กับ Windows 3.11 ผมยังจำได้ดีว่าซื้อมาสัปดาห์แรกผมทำเครื่องพัง เพราะผมอยากรู้ว่าข้างในมีอะไร ผมรี้มันมาดูกับเพื่อนผม(คนที่มันสอนผม) ผมประกอบ CPU ผิดด้านครับเครื่องเลยไม่ติด ผมเลยต้องส่งซ่อมเสียค่าโง่ไป 1000 ร้านมันบอกว่ามีอุปกรณ์บางอย่างเสีย
หลังจากนั้นมาผมก็ไม่เคยกลัวมันอีกเลยกับการถอดประกอบ และผม Format Hard Disk ครั้งแรกหลังจากซื้อ Com ได้ 1 เดือน
*** ลองนึกถึงสมัย Dos และ Windows 3.11 สิครับว่าการ Setup program มันไม่ได้ง่ายแบบนี้ ***
เหตุที่ต้อง format ก็เป็นเพราะว่าช่วงนั้น Windows 95 ออกมาใหม่ๆ เพื่อนผมซื้อแผ่นมาครับ แต่มันบอกว่าต้องเอา Windows 3.11 ออกก่อน ผมไปถามร้านบอกว่าลงให้่ผมหน่อยได้ไหม มันตอบผมว่า "Windows 95 ยังไม่ดี Windows 3.11 ดีกว่า "... ส้นตีนไหมละครับ ...

จากนั้นมาการ foramt HD. และลงโปรแกรมเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเด็ก ม.2 อย่างผม ผมเริ่มเขียนโปรแกรมครั้งแรก ก็จากที่เพื่อนผมมันซื้อหนังสือ Computer Time มาครับมันมีคอลัมน์ เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Basic เพื่อนผมมาสอนให้ผมใช้ QBasic ผมเขียนโปแกรมแรกได้โปรแกรม ทีมันส่งเสียง Beep จากลำโพงในคอม ออกมาเป็นเพลง ตอนนั้นตื่นเต้นมาก มันทำให้ผมสนใจเขียนโปรแกรมอย่างจริงๆจัง

ผมขอแม่ไปเรียนเขียนโปรแกรมตอนกำลังจะขึ้น ม.3 ตอนนั้นอยากเรียน Pascal ผมไปสมัครเรียนครับ คนรับสมัคร งงว่าทำไมผมถึงอยากเรียนเพราะปกติจะมีแต่เด็ก มหาลัยหรือ ปวช. ปวส. มาลงเรียน แต่ว่าผมไม่ได้เรียนครับ เพราะมันเปิดไปแล้วเค้าเลยบอกว่ามีภาษา C อยากเรียนไหมละ ผมก็เป็นอันว่า เรียนภาษา C ตั้งแต่ ม.3

Internet เพิ่งจะมาก็ตอน ม.4 ผมเล่น Internet พร้อมๆกับเพื่อนคนเดิม (ชื่อว่า A) แล้ว A ก็แนะนำให้ผมรู้จักเพื่อนมันคนหนึ่งบ้า Com เหมือนๆกับผมชื่อ Kitty เป็นอันว่ามีคนบ้า Com ในโรงเรียน 3 คน .... ผมกับ Kitty อยู่ใกล้ๆกัน ผมอยู่หอ มันอยู่บ้าน ผมไม่ค่อยได้เล่น NET แต่มันเล่นประจำ ส่วนไอ้ A มันก็ทำ Web มันเป้นช่วงแรกๆที่สมัยนั้นยังต้องเขียน HTML ด้วย Notepad ... มันรุ่งครับเพราะมันทำ Web ให้โหลด MP3 คนเข้า Web มันกว่าวันละ 1000 .. คนแต่แล้ว MP3 ก็โดนแบน มันเลยมาทำเกี่ยวกับ Hardware แทนและก็เหมือนเดิมครับ Web มันก็ดังอีกแล้วได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย แต่มันเลิกทำเพราะว่าต้องอ่านหนังสือ Ent (ตอนนี้มันเลิกทำอย่างถาวรเพราะมันต้องทำธุระกิจต่อจากพ่อ)

ส่วน kitty ผมไปหามันประจำ และเราก็ค้นพบหนทางใหม่ของชีวิตนั่นคือ "Hacker" ถ้าย้อนกลับไปตอน ม.4 และถ้าผมได้อยู่บ้านแบบมันมี NET เล่นแบบมันผมก็อาจจะเก่งแบบมันก็ได้ เพราะว่าผมไปช่วยมัน Hack คิดวิธีการวาง Sniffer Backdoor วาง root shell และ exploit ต่างๆ แต่ผมไม่ได้ทำต่อครับ ....

ตอนนี้เพื่อนผมมันเป้น Hacker ชั้นแนวหน้าของเมืองไทย ... ผมทำเรื่องไม่ดีหลายๆอย่างตอนที่อยู่ ม.ปลาย เรา Hack บัตรเครดิตได้ครับ ผมกับเพื่อนเอาไปใช้ซื้อของใน NET ผมกับเพื่อนผมเรียกว่าเป็น 100 คนแรกๆทีมี Damain Name เป็นของตัวเอง ตอนนนั้นมันต้องจดทะเบียนที่ Network Solution ที่เดียว ผมกับเพื่อนจ่้ายเงินค่า Domain ผ่านทาง Credit Card ทีได้มาฟรีๆ ... และสินค้าอีกหลายๆรายการ "รวมแล้วผมกับเพื่อนทำการโจรกรรมไปกว่า 300,000 บาท" ตอนนั้นทั้ง Com ใหม่ Sound Card ระดับโปร CD-RW (ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้วสิครับว่า CD-RW แพงขนาดไหน) .. กระเป๋าสะพายใหม่
หนังสือจาก Amazon เล่มละ 2000 กว่าบาท ประมาณ 20 กว่าเล่ม ... เอาง่ายๆเลยว่า Amazon มัน BAN เมืองไทยไปสักพักเลย ถ้าำยังจำได้จะมีข่าวเกี่ยวกับ Amazon อยู่ช่วงหนึ่ง .... อีกทั้งจ่ายค่าสมัคร Premiem Member ของพวก XXX ทั้งหลาย .......... ไปรษณีย์มาที่บ้านเพื่อนผมทุกๆอาทิตย์ เพื่อมาส่งพัสดุจนเค้าจำพวกผมได้ ยังมี Hack เบอร์ ICQ สวยๆอีกหลายๆเบอร์ สาธยายไม่หมดหรอกครับ วีระกรรมอันเลวๆ ของผม

ผมเลิกทำแบบนี้เพราะมันมีข่าวว่ามีเพื่อนๆใน NET โดนจับผมกับเพื่อนกลัวครับเพราะมันเคยมี 1 ครั้งที่มีคนโทรมาที่บ้านถามเรื่องแบบนี้ เราเลยเลิก .... (ตอนนี้เสียใจครับกับสิ่งที่ทำลงไป) เืพื่อนผมเอาดีทาง Hacker ตอนนี้มันก็เก่งมากแต่ไม่รู้ว่าเลิกไปหรือยังเพราะหลังจากจบ ม.6 ผมก็เรียนคนละมหาลัย ผมมาเอาดีทาง Programming แทน ตอนนี้ผมพบว่าผมชอบมันมากและัมีความสุขกับมัน ... แต่ตอนนี้ผมยังไม่ค่อยจะ Happy สักเท่าไหร่เพราะงาน Programming ที่ผมอยากทำมันคือเกมส์

.... ผมจะลาออกจากที่นี่ครับ
และจะเริ่มต้นใหม่กัยสิ่งที่ใฝ่ฝัน ผมว่าถ้าผมไม่เริ่มตอนนี้มันก็อาจจะพลาดเหมือนตอนที่ผมกับเพื่อนเริ่ม Hack หรือเริ่มทำ web นั่นเหละครับ เพื่อนผมทั้ง 2 ประสบความสำเร็จเพราะว่าได้ทำในสิ่งที่ชอบ ผมก็หวังว่าผมก็จะเป็นเช่นนั้น