แรงกระตุ้น

ผ่านไปแล้ว 3 เดือนกับการเรียนที่ TOT Academy มันเร็วเหมือนกับจรวด ...... ผมมองย้อนดูตัวเองอีกครั้งและ
ถามกับตัวเองว่า จุดยืนของนายเปลี่ยนหรือเปล่าไอ้เตอร์

ผมตอบกับตัวเองว่า ไม่เลยกูยังคงอยากไปสู่ฝันของกูวะ
แล้วตอนนี้ทำไมมึงถึงไม่ทำให้มันดีละ ในเมื่อมึงเลือกหนทางของมึงแล้ว มึงจะรอช้าอยู่ใย ทำไมมึงดูไม่มีแรงกระตุ้นเลยวะ มึงเป็นอะไรของมึง นี่ก็ผ่านมา 3 เดือนแล้วนะ มึงจะปล่อยมันไปเรื่อยๆเหรอ ... มึงไม่อยากไปเกาหลีใต้ ไม่อยากทำเกมส์ที่มึงชอบหรือไง .... ผมนิ่งไปสักพักหลังจากถูกตัวเองด่า....

เออจริงของมึงวะไอ้เตอร์กูกำลังทำอะไรเนี่ย การบ้านกูก็ไม่ค่อยได้ส่ง ตื่นก็สาย เล่นเกมส์เยอะ ... ไร้แรงกระตุ้น
วันๆมึงเอาแต่เปิด web board เล่น msn เล่นเกมส์ และใช้ชีวิตแบบเดิมๆ .....

ผมถามตัวเองกลับไป .... กูจะไปหาแรงกระตุ้นได้จากไหนวะ ....


ตัวผมตอบกลับมาว่า ... มันหาไม่ได้วะ... เว้นแต่มึงจะเป็นคนสร้างแรงนั้นเอง
มึงต้องสร้างเอง มึงต้องทำเอง มึงต้องมีจุดยืนที่เด็ดเดี่ยว และตั้งใจ

เสียงที่ตัวผมตอบกลับมาช่างเป็นอะไรแปลกประหลาดยิ่งนัก

มึงต้องสร้างเอง
มึงต้องสร้างเอง
มึงต้องสร้างเอง
มึงต้องสร้างเอง
มึงต้องสร้างเอง

.... มันวนเวียนอยู่ในหัว


แล้วจะสร้างได้ยังไงวะ .. ผมถามกลับไป

ตัวมึงเองรู้ดีที่สุด .... ตัวผมตอบกลับมา ....

ผมมองตัวเองอีกครั้ง...... และผมก็ได้คำตอบนั้นแล้ว