ลาก่อน CCP

อีกแค่ 1 ชม. ผมก็จะพ้นสภาพการเป็น นักเรียนทุนของโครงการบ่มเพาะ .NET Young Developer แล้ว วันนี้วันสุดท้ายครับที่จะได้ทำงานกับทาง CCP ผ่านมาทั้งหมดก็ 6 เดือนแล้ว .. ผมลาออกเพราะว่ามันค้นพบว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ผม สนใจหรือเป็นอย่างที่ผมถนัดเลย แม้ว่าตัวโครงการมันจะดีแค่ไหนก็ตาม เย็นวันนี้ก็คงไปเลี้ยงกับพี่ ๆ ที่ทำงาน พรุ่งนี้ วันจันทร์ และต่อๆไปก็คงไม่ได้มาเจอเพื่อนๆที่ทำงานแล้วสินะ
แต่ลาออกครั้งนี้มันมากับหนี้ก้อนโต ถึง 60,000 บาทเป็นค่าปรับที่ผิดสัญญา เฮ้ออออออ ถ้ารวมๆกับค่าเรียนที่ต้องจ่ายถึง 240,000 บาท ก็เป็น 300,000 บาท เยอะวะ ... เครียดนะเนี่ยสงสารแม่จังเลย ... แม่ครับผมขอโทษแต่ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ

เพื่อนกูไปแล้ว..แต่กูก็กำลังจะไป

เมื่อคืนวันก่อนไปส่งปั้นที่สนามปิน ..... เฮ้อในที่สุดเำื่พื่อนเราก็ได้ไปเรียนต่อแล้ว น่าอิจฉา ทั้งออมทั้งปั้น แล้วเมื่อไหร่กูจะได้ไปมั่งว้า อิจฉาวุ้ย .. แต่ไม่เป็นไรเพราะเมื่อวานไปสัมภาษณ์มาละ กับ TOT Academy ก็ OK เลยนะ มีบางอย่างที่เค้าถามแล้วเราไม่เข้าใจแบบว่ามันมี Test ด้วยไงเช่นว่า STL กัย Generic Programming ต่างกันตรงไหน โอ้ววว ... จำไม่ได้แล้ว แต่มันก็มีคำถามง่ายๆ ปนๆยากนะ .. อีกไม่นานหรอก วันที่ 1 พ.ย. ได้ไปเรียนเขียนเกมส์แน่ๆ

แล้วก็ไปดูหอมาด้วย เค้ามีหอพักให้เลยอะ ราคา 8000 บาทต่อเดือนอยู่กัน 2 คน น้ำ+ไฟ ฟรี มีคนทำความสะอาดห้องฟรี มีซักผ้าฟรี มีผ้าปูเผลี่ยนให้ มี Wireless โอ้ววว ........

แต่ตอนนี้ยังหาเมทไม่ได้วะ

กูขอโทษวะเพื่อน

ผมูไม่รู้ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณเสียใจซะหน่อย ทำไมละแค่ผมอยากให้คุณมาร่วม งานเลี้ยงกับเพื่อนๆ ที่เค้าอยากจะเลี้ยงส่งคุณ ก่อนที่จะไปเรียนต่อ ทำไมต้่องโกรธผมด้วยละที่ผมไปจัดไกลขนาดนั้น บอกตรงๆว่าผมเซ็งวะ ในเมื่อผมจัดให้ ผมอยากให้เพื่อนๆได้เจอกัน ผมก็เลยนัดที่ๆคนไปได้สะดวกที่สุด แต่คุณกลับบอกว่าผมจัดทุกๆครั้ง มันไกลจากบ้านคุณมาก ทำไมละแค่เกษตรนวมิน เนี่ยนะ OK มันไกลจากลัลลบาร์ แต่ขอโทษทีเหอะ ผมอยู่ตั้งรังสิต คุณจะบอกว่ามันไม่เหมือนกัน ใช่ไหมละ ก็เพราะว่าคุณเป็นผู้หญิง และแม่คุณก็โครตจะเอาแต่ใจตัวเอง ... ตรงนี้ผมยอมรับได้นะ แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องว่าผมไปจัดที่ไกลๆแล้วคุณๆไปไม่ได้ ... ทำไมคุณไม่จัดเองละ ทำไมคุณไม่บอกผมว่าจัดที่ใกล้ๆบ้านคุณ

สรุปว่าผมผิดใช่ไหมที่จัดงานนี้แล้วคุณไปไม่ได้ .... บอกตรงๆวะ ไม่มาไม่ได้ว่าเลยซักคำ แต่ขอโทษทีเหอะ.. โทรมาคุยกับเพื่อนๆไม่ได้หรือไง ... บอกว่าไปไม่ได้แล้วก็ไม่โทรมาคุยกะเพื่อนเลย โทรมาทักทายกับเพื่อนๆไม่มีเลย ... ถามทีเหอะ ใจ อะให้เพื่อนได้หรือเปล่า ผมจัดงานผมอยากให้เพื่อนมาเจอกัน เพื่อนมาไม่ได้ผมไม่ว่า แต่ช่วยโทรมาทักทายกันบ้างก็ยังดี

ขอโทษด้วยที่พิมพ์อะไรใน MSN ที่ไม่ดีไป ... ผมอยากให้คุณมาจริงๆ แต่ก็อย่างว่าปากผมมันหมาเอง เลยเป็นแบบนี้ ขอโทษ จริงๆ

สุดท้ายบอกตามตรง ผมไม่ได้โกรธคุณเลยที่มาไม่ได้ แต่ผมเซ็ง โทษทีวะกูมันคนเลววะ ไม่ได้ดีเหมือนใครๆหรอกวะ แต่ที่กูทำไป กูทำด้วยใจ คำว่าเพื่อนมันยิ่งใหญ่สำหรับกูวะ ...... กูให้ใจเพื่อนไปหมดแล้ว ....

ลาออกแล้ว

ในที่สุดหนทางมันก็มาถึงจุดที่ผมต้องเลือกว่าจะไปทางไหน ระหว่างทำตามฝันที่มันยาก กับทำตามทางที่มันง่ายกว่า ถ้านับดูแล้ว นี่ก็เดือนที่ 5 แล้วสินะที่ผมทำงานกับ สวทช. CCP. ทำไมมันเร็วอย่างนี้วะ และผมก็รู้สึกว่าทำไมมันไม่มีอะไร ดีขึ้นมาเลยวะ ความรู้ก็เหมือนเดิม ต่างมาหน่อยตรงเรื่อง C# ที่พอรู้ขึ้นมานิดๆ เรียกได้ว่ามันน้อยมาก ผมว่าอ่านเองอาจจะดีกว่าก็ได้ แต่ที่มันได้มาอีกอย่างก็คือ ใบ Certified ของ Micosoft แค่นั่นเอง

ผมตัดสินใจลาออกครับ บอกตรงๆว่าเบื่อ และรู้สึกว่ามันไม่ได้เกิดประโยชน์กับตัวผมเลย ผมไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมถนัดและไม่ได้ทำ ในสิ่งที่ผมชอบ นี่คงเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญของชีวิต ผมเลือกเดินตามทางของตัวเอง "กูจะไปให้ได้ กูจะทำให้มันได้" มันเป็นคำที่กระตุ้นใจผมเสมอ

ผมถามกับตัวเองตลอดว่า ทางเลือกที่เค้าบอกว่าดี ผมก็รู้ว่ามันดีแน่ แต่ผมอยากทำในเส้นทางของผม สักครั้ง เกิดมาทั้งทีขอทำตามที่ตัวเองเลือกไม่ได้หรือ ... คำตอบสุดท้ายที่ผมได้ยินมาจากจิตใต้สำนึกของตัวเองคือ "ลุยเลยดิวะ แสดดดดด จะกลัวเฮี้ยอารายวะ ทำไปเลยเกิดมาทั้งที กูเชื่อมั่นในตัวมึงอยู่แล้วแสดดด" ...ผมก็ตอบกับตัวเองว่า "ได้เลยแสดดด กูพร้อมลุยอยู่แล้ว .. ว่าแต่มึงเถอะลุยกะกูปล่าว อย่าป๊อดละกัน"

Java Corba

เห็นวันก่อนไอ้ปอม MSN มาขอ Source ของ Project - Tele Service ที่เคยทำไปเมื่อตอนปี 4 เฮ้อออ นี่งทำกับไอ้ X ทั้งคืน เหนื่อยครับบอกตรงๆว่าเหนื่อย ก็มันมีทั้งโปรเจค AI ไหนจะ Tele และ Senior Project มาพร้อมกัน 3 ตัวและที่สำคัญมันมาตอนสอบครับ .... จะบ้าตาย ... แต่สุดท้ายก็เสร็จครับ ..บอกตรงๆครับว่าก่อนจะทำยัง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำยังไง ไอ้ X กับผมยังงงอยู่เลย ... บอกตรงๆครับไม่มี resource เลยครับ อะไรๆก็นั่งมั่วเองหมด อ่านเอง ทำเอง คิดเอง อะไรๆก็ยากอยู่ครับเพราะว่ามันไม่มี resource และมันไม่มีอะไรที่ให้่ความรู้เลยครับ สรุปก็คือว่าไปแบบมั่วๆ ... แต่ก็ดีครับเพราะว่ามันเข้าใจเองแบบรู้เีรื่องเองครับ ไม่มีใครสอน อาจารย์ก็บอกนิดๆเอง ทั้ง Java Swing แล้วไหนจะ SQL นี่ยังไม่รวม Corba นะ

ปีนี้น้องมาถามครับว่ามี Source ไหมผมก็บอกไปว่ามี .. ในใจจริงๆก็อยากจะบอกว่าเอาไปดูมันก็ไม่เข้าใจหรอกวะ สุดท้ายก็ต้องมาถามอยู่ดีว่าทำยังไง (เราอาจจะดูถูกไปหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ) เอาเป็นว่ามีปัญหากูไม่ตอบคำถามมึงละกัน ตอบ 1 อันก็ต้องมีตามมาอีกอัน

ก็ถ้าจะเอา Source ก็ Click ที่ Download เลย

ICT Center

ตอนนี้กำลังนั่งเล่น Net ใน ICT Center ที่ Central World Plaza บรรยากาศดีครับนักเรียน ตูม มี iMAC ให้ใช้ด้วย ค่าบริการก็แสนจะถูก ถูกแบบมากๆ แบบว่าวันนี้จะมากินเหล้ากับเพื่อนๆ ที่ลัลลบาร์ ตรงเสาชิงช้าไงวัยรุ่น แต่ว่าพอดีมาสอบ Microsoft Certified วิชา MS SQL Server เลยไม่มีอะไรทำต้องมาหาอะไรทำฆ่าเวลาก่อนถึง 1 ทุ่ม. เฮ้อออ อยากได้ iMac วะเครื่องมันน่าใช้จริงๆเลยนะจะบอกให้ ตอนนี้ก็นั่งมาได้จะ 2 ชม. แล้ว สักพักก็คงจะหมดเวลา แต่เคื่องที่นี่ดีมากเลย จอ LCD หมดเลย แต่ที่ชอบสุดๆคือ iMAC ให้บริการด้วยหรูมากมาย

WSAC

ตอนนี้ผมกำลังทำแผนของ WSAC มันคืออะไรนะหรือ มันก็คือ Web Service Architecture Center ยังไงละั ถามว่าต่อไปมันจะมีความสำคัญยังไง ก็ลองจินตานากาีรถึงช่วงที่มี Internet ใหม่ๆดูดิครับ ตอนนั้นคนก็คงเห็นมันเป็นแค่ หน้า Web ธรรมดา แต่ลองดูตอนนี้สิครับ มันสามารถเป็น Application ได้เราสามารถซื้อของแบบ Online ได้ ...

นั่นแฟละครับต่อไปนี้ Web Service ก็จะทำการปฎิวัติวงการอีกครั้ง หากยังจำได้ว่าตอนที่บิล เกตท์มาเมืองไทย นายกไปคุยกับเค้าและแน่นอนว่ามันเกิดความร่วมมือกันขึ้น เพราะเค้าจะให้ไทยเป็นศูนย์กลางของ Web Service แห่ง Asia เลยนะครับ .. ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันไม่ไปทำที่ อินเดียร์ สิงคโปร์ อะไรแบบนั้น แต่ก็ดีครับที่มันมาทำที่ไทย .. เมื่อสัปดาห์ก่อนผมไป ร่วมงาน MOU ของ Microsoft กับที่ทำงาน CCP ของผมมันเป็นการลงความร่วมมือกันสร้าง WSAC นั่นเอง .. ไอ้ผมก็นึกว่าเค้าทำมาเสร็จแล้วทั้งแผน แต่ไม่ใช่ครับ เค้าให้ CCP เป็นคนดำเนินการเค้าให้แค่เงิน โอ้ววว ที่ทำงานเราจะัเป็นศูนย์ Web Service เลยหรือ .... ใช่แล้วแต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดครับเพราะว่า แผนดำเนินงาน มันยังไม่มีนะสิ สิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือ ช่วยกันกับทาง CCP คิดแผนที่จะทำให้ที่นี่เป็น WSAC นั่นเอง ....

ยากวะ ... ไม่เคยทำ .... งงเหมือนกันเพราะมันไม่ได้มองแบบมุมของนักพัฒนา แต่มันมองในมุมของผู้บริหาร แล้วทำไมผมถึงต้องทำละ ... ก็เพราะผมเป็นนักเรียนทุนโครงการ .NET Young Developer นั่นเอง .. โอ้ยยยย ตายห่าละ

จะล่มไม่ล่มก็คงอยู่ที่พวกผมนี่เหละครับ โครงการนี้มันทำอะไรนะหรือ ที่แน่ๆครับว่าที่นี่จะเป็นศูนย์ของการพัฒนา Webservice Architecture Certified ซึ่งในไทยยังไม่มีใครเป็น Architecture ครับ ... แต่เค้ากำลังจะผลักดันให้พวกผมเป็น Architect

วันนี้ก็คงต้องทำแผนต่อเพราะเมื่อวานมันยังไม่เสร็จ เฮ้ออ ช่วงนี้งานเยอะวะ ไหนต้องดู Dotnet Nuke และ Component One อะไรนั่นอีก เฮ้อออ ... ตกลงนี่ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญ .NET ไปแล้วใช่มะเนี่ย

เย็ดเค่ !!!

เมื่อวันพฤหัสไปสัมมนามาครับพี่น้อง ทางที่ทำงานเ้ค้ามีไปสัมมนาต่างจังหวัด เราไปกันที่ จ.นครนายก ไปที่วังรีรีสอร์ท ผมเตรียมตัวจะไปตั้งแต่เมื่อคืนวันพุธแล้ว จนถึงตี 2 แล้วผมก็เผลอหลับ

ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขณะที่ตาผมยังไม่ลืม ในใจผมคิืดว่ามึงจะโทรมาหากูทำไมตั้งแต่เ้ช้าวะ นาฬิกาที่ตั้งไว้ยังไม่ทันได้ปลุกเลย .. ไอ้แสดดด ... แล้วผมก็เอามือเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์พร้อมกับพูดว่า " อะไรวะโทรมาแต่เช้า " ไอ้หลาตอบกลับมาว่า "เช้าพ่องมึงดิ นี่มัน 9.30 แล้วนะ .. เค้ารอมึงอยู่คนเดียว นี่มึงจะไปไม๊เนี่ย ล้างหน้าแปลงฟันแล้วออกมาเลย น้ำไม่ต้องอาบแล้ว" เย็ดดดดดดดดดด เค่ !!!!!!!!!!!! นี่มันอารายกันลืมตั้งนาฬิกาปลุก แล้วนี่มัน 9.30 แล้วโอ้ววว ไม่... ผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเปิดฟักบัวพร้อมกับแปรงฟัน ทั้งหมดใช้เวลา 5 นาที แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าในทันที แล้ว เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมก็รีบกดรับแล้วก็พูดทันทีว่า "กูกำลังจะออกไปแล้ว ไอ้เฮี้ย" แต่เสียงตอบกลับกลับได้ยินว่า "นี่พี่หนิงนะคะ ถ้าเสร็จแล้วก็ออกมาเลยนะ" ไม่ได้ดูเบอร์ เรานึกว่าไอ้หลา เย็ดดดดดดดดดด เค่ !!!!!!!!!!!! โอ้ววววไม่ แล้วผมก็วิ่งออกมาจากหอไปที่หออินเตอร์พาร์ค ด้วยอาการหอบ มันจะไม่หอบได้ไงวะตั้ง 200 กว่าเมตรวิ่งพร้อมเป้ขนาดหนัก และยังต้องข้ามสะพานลอยอีก .. มาถึงวินมอไซด์ ก็รีบจ้ำขึ้นรถให้เค้าไปส่งที่ NECTEC ทันที มาถึงแบบหอบๆ จังหวะกำลังจ่ายเงินให้่กับ มอไซด์ ก็มีพี่เค้าวิ่งลงมาจากรถ พร้อมกับถ่าย VDO ไว้ ..... จังหวะนั้นเองเหลือบขึ้นไปบนรถ ทุกคนหัวเราะ ว่าไอ้บ้านี่มาสาย ... โอ้ววไม่แล้วรถก็ออกเดินทาง

ถึงที่หมายราวๆ 11.30 น.เราก็๋เริ่มสัมนาทันที จนถึงช่วงเย็นมีการร้องเพลงคาราโอเกะ ผม Request เพลง BodySlam ครับแต่ดันไม่ได้ร้อง พี่ๆเค้าจองไมค์พร้อมกับเปิดเพลง แบบ POP กันเต็มที่ เจม..เอย .. RS เอย Grammy มีแต่เพลงช้าๆ ... ขา ROCK อย่างผมจะทำไงละครับ นอยดิแบบนี้ นอยเลย ... โอ้ววไม่ กูอยากร้องเพลง

เช้าวันศุกร์เป็นวันที่ทำกิจกรรมทั้งวัน กลุ่มผมตั้งชื่อว่า Winny ครับแปลว่าที่ 1 ทายสิครับว่ากลุ่มผมได้ลำดับที่เท่าไหร่ แน่นอน ที่โหล่ ... โอ้วววไม่ .. ทีมเรามันห่วยขนาดนั้นเลยหรือ
แต่สิ่งที่ผิดพลาดก็เกิดขึ้น ตอนออกไปรับรางวัลกับ ผอ. ไอ้เราได้ที่โหล่ก็ยิ้มเข้าไว้แต่มันพลาดตรงนี้ครับ ลืมไหว้ก่อนรับครับ เดินไปยื่นมือไปหยิบทันที พอกลับมานั่งพี่ๆบอกว่า บอกว่าให้ไหว้ก่อน โอ้วววไม่ ... มารายาทกูทรามจริง

แล้วผมก็กลับมาในวันอาทิตย์ แต่โดยสรุปผมก็ได้รู้จักพี่ๆมากขึ้นในที่ทำงาน มันทำให้ผมเกิดความผูกพันมากขึ้น ผมก็นึกในใจเราน่าจะไม่ไปดีกว่า เพราะถ้าเราออกจากงาน มันคงลำบากใจมากขึ้นนะ เพราะเรารู้จักกะพี่ๆเค้าซะแล้ว

แต่ผมว่าถ้าผมอยู่ต่อสักพักผมก็คงจะเบื่ออีกตามเคย ผมอยากไปไม่ใช่ว่าไม่ชอบที่ทำงานหรือคนในที่ทำงานนะ แต่ผมไม่ชอบที่ตัวของงานมันต่างหากละ